Direct & Indirect Speech

        การนำคำพูดของคนอื่น ๆ ไปบอกเล่าใครฟังมีวิธีพูดได้ 2 วิธีคือ

1. ยกคำพูดเดิมไปบอกทั้งหมด (Direct Speech)
      Nicole says, "I am going to the movie."
     Judy says to me,  "get out"

2. ดัดแปลงคำพูดเดิมเป็นคำพูดของผู้เล่าเอง (Indirect Speech)
      Nicole says that she is going to the movies.
     Judy tells me to get out.

การเปลี่ยนประโยคคำพูดจาก  Direct Speech  หรือ  Indirect Speech   มี 3 ประเภท
1.  Indirect Speech     -       Statement
2.  Indirect Speech     -       Questions
3.  Indirect Speech     -       Command or Request

การเปลี่ยนประโยคคำพูดเป็น   Indirect Speech   ยึดหลัก 4 ข้อดังนี้
1.  เปลี่ยนแปลง Tense
2.  เปลี่ยนแปลง Personal pronoun
3.  เปลี่ยนแปลง Nearness เป็น  Distance
4.  เปลี่ยนแปลง Reporting Verb  (กริยาในประโยคนำ)

I.    Indirect Speech   -   Statements
         กฏการเปลี่ยน  Direct Statement  เป็น  Indirect Statement
1. เอาเครื่องหมายคำพูดออก (Question mark)
2. เปลี่ยน   says                  say that        ,   said             said that
                 say  to               tell                 ,   said to         told
3. เปลี่ยนสรรพนามให้เหมาะสม
4. เปลี่ยนคำต่อไปนี้  จากใกล้   ไกล

Direct Speech	Indirect Speech
this these now here ago tonight today last night yesterday last month last week next week tomorrow	that those then, at that time there before that night that day the night before the day before, the previous day the month before the week before the following week the following day, the next day

 5. เข้า  Verb  ใน  Direct Statement  เป็น  Present  ไม่ต้องเปลี่ยนแปลง  Tense  เมื่อทำเป็น  Indirect Statement  แต่ถ้า  Verb ใน  D.S.  เป็น  Present  ต้องเปลี่ยนแปลง  Tense ใน  Indirect Statement เป็น   more past  เช่น

                Present Simple                    Past Simple    
                Present Continuous            Past Continuous
                Present Perfect                    Past Perfect
                Past Continuous                  Past Perfect Continuous
                Future Form                          Future in the Past Forms
 Example  :    
1.  He says , "I can swim."
       He says that he can swim
2.  He says to me, "I love you."
      He tells me that he loves me.
3.  He said , "I love you."
       He said that he love me.
4.  She said to me, "I picked a rose yesterday."
       she told me that she had picked a rose the bay before.
5.  Bill said, "I am reading now."
       Bill said that he was reading then. 

Wish

การใช้ Wish (ปรารถนา) เป็นการแสดงความปรารถนากับสิ่งที่ตรงข้ามกับความจริง
หลักการใช้ Wish

1. ใช้แสดงความปรารถนาในอดีต  [Had + V3]
      I wish it had snowed yesterday. (ความจริงคือหิมะไม่ได้ตกเมื่อวานนี้)
      I wish she had come to my party. (ความจริง คือ เธอไม่ได้มา)

2. ใช้แสดงความปรารถนาในปัจจุบัน  [V2, was/were + Ving]
      When she was at the party, she wished she were at home.
      Now that he is in China, he wishes he understood Chinese.
      They wish they were traveling now.

3. ใช้แสดงความปรารถนาในอนาคต  [Would + V1]
      You wished she would arrive the next day.
      I wish she would change her mind.
      I wish it would snow tomorrow.

If- Clause

การใช้ If (4 แบบ)

แบบที่ 1 If + Present Simple, Present Simple
วิธีใช้ ใช้กับเหคุการณ์ที่เป็นความจริง
เช่น

• If you heat water, it boils. (ถ้าคุณต้มน้ำ น้ำก็เดือด)
• If you get here before seven, we can catch the early train. (ถ้าคุณมาถึงที่นี่ก่อน 7 โมง เราก็สามารถขึ้นรถไฟไปได้เร็ว)
• I can’t drink alcohol if I have to drive. (ฉันไม่สามารถดื่มแอลกอฮอล์ถ้าฉันต้องขับรถ)

แบบที่ 2 If + Present Simple, Will + V1 วิธีใช้ ใช้กับเหคุการณ์ที่เป็นเหตุเป็นผลซึ่งกันและกัน
เช่น

• If I have enough money, I will go to Japan. (ถ้าฉันมีเงิน ฉันจะไปญี่ปุ่น)
• If he is late, we will have to the meeting without him. (ถ้าเขามาสาย เราจะต้องเริ่มการประชุมโดยไม่มีเขา)
• I won’t go outside if the weather is cold. (ฉันจะไม่ออกไปข้างนอกถ้าอากาศมันเย็น)
• If I have time, I will help you. (ถ้าฉันมีเวลา ฉันจะช่วยคุณ)
• If you eat too much, you will get fat (ถ้าคุณกินมากเกินไป คุณก็จะอ้วน)

แบบที่ 3 If + Past Simple, would + V1 (would แปลว่า น่าจะ) (Past Simple à V2)
วิธีใช้ ใช้กับเหคุการณ์ที่ตรงข้ามความจริงในปัจจุบัน หรือ อนาคต
เช่น

• If I knew her name, I would tell you. (ถ้าฉันรู้ชื่อเธอ ฉันก็น่าจะบอกคุณ) [จริงๆ แล้วไม่รู้จักชื่อเธอ]
• She would be safer if she had a car. (เธอน่าจะปลอดภัยกว่านี้ ถ้าเธอมีรถ) [จริงๆ แล้วเธอไม่มีรถ]
• It would be nice if you helped me do the housework. [มันน่าจะดีถ้าคุณได้ช่วยฉันทำงานบ้านบ้าง] [จริงๆ แล้วเธอไม่ช่วยเลย]
• If I were you, I would call her. (ถ้าฉันเป็นคุณ ฉันน่าจะโทรหาเธอ) [จริงๆ แล้ว ฉันไม่ได้เป็นคุณ]
• If I were you, I would not say that. (ถ้าฉันเป็นคุณ ฉันก็ไม่น่าจะพูดเช่นนั้น) [จริงๆ แล้ว ฉันไม่ได้เป็นคุณ]

แบบที่ 4 If + Past perfect, would have + V3 (Past perfect -> Had + V3)
วิธีใช้ ใช้กับเหคุการณ์ที่ตรงข้ามความจริงในอดีต
เช่น

• If you had worked harder, you would have passed your exam.  (ถ้าคุณขยันให้มากกว่านี้ คุณก็น่าจะสอบผ่าน) [จริงๆ แล้วสอบตกไปแล้ว]
• If you had asked me, I would have told you. (ถ้าคุณถามฉัน ฉันก็น่าจะบอกคุณไปแล้ว) [จริงๆ แล้วคุณไม่ได้ถาม]
• I would have been in big trouble if you had not helped me. (ฉันน่าจะมีปัญหาไปแล้ว ถ้าคุณไม่ได้ช่วยฉันไว้) [จริงๆ แล้วคุณช่วยฉันไว้]
• If I had met you before, we would have been together. (ถ้าฉันพบคุณก่อนหน้านี้ เราก็น่าจะได้อยู่ด้วยกันไปแล้ว) [จริงๆ แล้วฉันพบคุณช้าไป]